HOMILIA – ROK C – 3 NIEDZIELA ADWENTU – DNIA 13 GRUDNIA 2015

Czytania:
Sof 3, 14 – 18a.
Flp 4, 4 – 7.
Łk 3, 10 – 18.

 

Jak to bywa często, szukamy tego co łączy te trzy czytania, bo wtedy głębia Słowa porywa nas za sobą jak tych uczestników kazań Jana Chrzciciela. Po kilkakrotnym przeczytaniu tej interesującej lektury, otrzymałem światło, że jest tu pokazana mocno pozytywna rola wielkich proroków, którzy ukazują najlepiej na jedynego i oczekiwanego Mesjasza. W dodatku jest z nimi związana – i to słusznie – nuta radości, bo oparta jest na właściwym i głębokim fundamencie. Jest on zbudowany na trzech warstwach.

Pierwszą, jest zarysowanie trudności w jakim pogrążona jest każdorazowa „adwentowa generacja”. Zobaczymy to na przykładach wcześniejszych wziętych z historii zbawienia.

Drugą, to przyjście proroka. Jak to bywa w budownictwie, tak i tutaj po tej pierwszej warstwie natychmiast pojawia się ostrzeżenie, nawoływanie jednego lub kilku proroków. Tak jest zawsze i dzisiaj też to należy powiedzieć, z tym że w tym naszym przypadku jest to nawoływanie szczególne, kończące długoletnie zapowiedzi. To nawoływanie uniwersalistyczne, jedyne, po którym nie będzie już nic nowego, będą tylko „powtórki” mniejszej czy większej wagi/mam na myśli objawienia w Lourdes i Fatimie/.

Skąd radość

Trzecią, to zmiana na lepsze. O wyjątkowości tej trzeciej warstwy, którą jest nastanie nowej historii, zapoczątkowanej przez Zbawiciela, historii realnego wyzwolenia, której mamy się uchwycić i na nie przygotować w czasie Adwentu. Ten, kto pójdzie za tym głosem przygotowującego, ten znajdzie źródło i będzie z niego czerpał bez końca, za niczym się nie oglądając. Ta determinacja, ta moc tkwiąca w poprzedzającym Pana proroku, to nasza radość.

Pogłębienie

Żaden okres roku liturgicznego nie nadaje się bardziej do skorzystania z pewnych wydarzeń z historii zbawienia, by pokazać jak pewną ręką prowadzi Bóg ludzkość do ostatecznego zwycięstwa i do stałego trwania w przymierzu z nim, by rzeczywiście nie na darmo mówić o radości, która jest główną linią obecnej niedzieli.

Popatrzmy na grzech pierworodny przez te trzy warstwy. Widzimy najpierw jak strasznie ludzkość zostaje skażona grzechem. Jak Bóg na Adamie i Ewie chciał zbudować swój plan dzielenia się swoim szczęściem z ludzkością. Oni odmówili posłuszeństwa, więc Bóg z podziwu godnym spokojem na w „zapasie” inną osobę, przez którą poprowadzi dalej swój plan. Natychmiast powołuje niewiastę, która w sposób zdecydowany zmiażdży głowę węża/zob. Rdz 3,15./. I już to robi, powołując Abrahama, przez niego Naród Bożego Wybrania i w ten sposób pokazuje „co potrafi”. Jest tu jedna ważna rzecz w tym proroczym posługiwaniu, że tą niewiastą jest skromna, nastoletnia dziewczynka Maryja, słaba, pokorna i cicha i to wystarczy.

Dalej widzimy jak linia zła się nasila, ale Bóg sobie świetnie z nią radzi powołując Noego. Bóg przychodzi do niego z mocnym Słowem. Noe wierzy Słowu i działa i w trzeciej „warstwie” widać owoce jego posłuszeństwa, przychodzi wybawienie. Prosty człowiek Noe i to wystarczy.  

Potem jest czas na wielkich i małych proroków Starego Przymierza. Prawdziwy prorok, których tutaj było wielu, widzi zło. Następnie naucza i przepowiada karę, która jest środkiem prowadzącym do powrotu do Boga Przymierza. Następnie przepowiada koniec kary. Bo często na ulicy i w sklepie spotkasz fałszywych proroków, których jest pełno dzisiaj, a oni mówią tylko, że jest dzisiaj źle, że są gdzieś „arabowie” i nic więcej nie potrafią powiedzieć, poza sianiem grozy.

A więc jakże nie cieszyć się na myśl, że owocem oczyszczenia jest powrót do kraju.

Potem przychodzą czasy nam bliższe. Zło dziewiętnastego i dwudziestego wieku i związane z tym objawienia. Kto przekazuje wolę Matki Niepokalanej? Skromne dzieci, co za plan Pana Boga. Co za radość tam gdzie usłyszano to wezwanie!

Kto usłyszał to wezwanie? Nasz skromny papież Polak. Oddał Związek Radziecki Bogu przez Maryję i owoce tego przekraczają ludzkie wyobrażenie. Jedno oddanie tyle sprawiło.

Dzisiaj

Czy są na naszych oczach takie prorockie głosy? Są, bo powoli odradza się Kościół przez małe grupy dzielnie współpracujące z proboszczem. To małe grupki. Niejeden powie kim wy jesteście. Ile was jest, ile macie salek. A jednak tak Pan przygotowuje sobie prawdziwe profetyczne wspólnoty. Jest faktem, że nie jedna gdzieś tam pobłądziła, ale większość trzyma się i jest nadzieją świata. Potrzeba im tylko wzmocnienia głosu, oczyszczenia. Zrozumieć muszą, że to nie świat ma się odnowić ale prorok, stąd Pan je oczyszcza, wysyła na pustynię, napełnia trudnościami dla ich dobra. Chce by ich głos był czysty, bezinteresowny i wtedy będą gromadzić nad dzisiejszymi rzekami Europy znudzone materializmem społeczeństwa, a one ukażą im prawdziwe oblicze przychodzącego Mesjasza, który będzie ich chrzcił Duchem świętym i ogniem. Amen.

Ks. Jan Kruczyński, Witkowo Drugie, dnia 13 grudnia 2015