Dzisiaj słuchając krótkiego fragmentu Ewangelii wg Marka, byliśmy świadkami sytuacji, kiedy Jezus uzdrowił chorego człowieka. Dlaczego akurat jego? Trędowatych było w okolicy zapewne więcej. Czym się więc Jezus kierował? Odpowiemy: miłością. A co zrobił trędowaty? Nie przekonywał, nie płakał, ale pokornie oddał się Panu w Jego ręce. „Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić”. – to zależy tylko od Ciebie, powtarzał. To jest postawa, która dotyka najgłębiej Jezusa. Słysząc taki zwrot, Pan nie może zapomnieć wołania czy odwrócić się..

Bycie wykluczonym, niezależnie od przyczyny, stanowi ciężką karę dla człowieka. Jest to oczywiście skutek grzechu, choć czasem niewidoczny. Mamy więc w czasie Nowej Ewangelizacji uważać, aby nikogo w swoim sercu nie odrzucać, żeby w ten sposób i samych siebie nie oddzielić od Bożego miłosierdzia. Jak dostrzec wykluczenie i to w dzisiejszym świecie, gdzie ludzie żyją w dostatku. Posłużymy się Słowem Bożym. Niech ono najlepiej przekona nas do pewnej powszechnej postawy czynienia z kogoś trędowatym..

W historii zbawienia człowieka mają miejsce nierozłącznie dwa klasyczne etapy.
W pierwszym, chodzi Bogu o to, by pokazać, że Jego moc płynąca z łaski dąży do zbudowania silnych osobowości, które są dla nas wspaniałym wzorem, a które po uzdrowieniu z „trądu”, były gotowe „zdobyć świat” dla Boga..

Do nich należy przede wszystkim Abraham, ojciec wiary. Wraz z powołaniem do bycia ojcem wierzących, otrzymał wielkie błogosławieństwo materialne i nim się cieszył /zob. Rdz 13, 2./, był bowiem bardzo zasobny w trzody, srebro i złoto. I był tak zasobny, że dał możliwość Lotowi, by sam, pierwszy – w momencie odłączenia się od Abrahama – wybrał sobie teren, który mu się podoba do zamieszkania, bo Abraham był tak zdrowy w tej dziedzinie, że nie martwił się tym co przypadnie jemu w udziale. Wierzył mocno, że będzie dalej błogosławiony w tej sferze materialnej. Najlepszym tego obrazem jest piętnasty rozdział księgi Rodzaju, mówiący o wizji otrzymanej od Boga, że jego potomkowie powrócą z niewoli egipskiej po czterystu latach i dopiero wtedy zaludnią Ziemię Obiecaną i nie tylko ten mały skrawek /zob. Rdz 15, 18 – 21/.
Po tych faktach – jak to bywa często – Abraham zamieszkał pomiędzy Aj a Betel. Dlaczego? A dlatego, że potrzebował uzdrowienia. Nie był już kupą kamieni, bo tak należy tłumaczyć nazwę Aj, ale nie był też Betel, co znaczy dom z kamienia, to znaczy nie miał doskonałej relacji do Sary, tak pewnej jak dwa kamienie w murze. Musiało nastąpić w jego życiu uzdrowienie wewnętrzne. Wprawdzie Bóg mu przebaczył występek z Hagar, która mu urodziła Izmaela, ale Bóg po dzień dzisiejszy i do nas przemawia: tak się nie robi, byście i wy dzisiaj pamiętali to będziecie mieli ku przestrodze problemy z Arabami. Dopiero po jego uzdrowieniu wewnętrznym miał syna w pełni posiadł obiecane błogosławieństwo..

Abraham, czyli animator, lub proboszcz, musi pokochać Sarę, czyli parafię, wtedy będzie mógł dziedziczyć. Ten rozdział to jest współczesny „trąd”.

Nie możemy dziedziczyć będąc rozdzieleni

Dlatego Jan Paweł II mianował ks. F. Blachnickiego proboszczem, bo ks. Blachnicki miał w sobie charyzmat muzyczny, liturgiczny, był ewangelizatorem, prorokiem i w nim w proboszczu te dary zostały zawarte i dlatego dzisiaj ewangelizator ma tak istotnie zjednoczyć się z proboszczem, bo żyjemy w czasach, w których modelem jest jedność: może pamiętasz łowienie na dwie łodzie, łódź twojej Wspólnoty będzie pełna jak będziesz napełniał łódź twojego proboszcza..

Jakub jest podobnym przykładem posiadania zewnętrznego bogactwa, którego się dorobił po nadzwyczajnej ingerencji Boga/zob. Rdz 30, 25 – 43./ Mimo tego potrzebował głębokiego uzdrowienie wewnętrznego dotyczącego jego relacji do brata Ezawa. Uzdrowienie było tak głębokie, że wyraża się nawet na zewnątrz w postawie ciała i otrzymaniu nowego imienia, Izrael/zob. Rdz 32, 25 – 33./..

Mojżesz szedł podobną drogą. Bardzo dobrze przygotowany na dworze faraona. Z tym przygotowaniem wyszedł z pałacu królewskiego i zabił Egipcjanina. Dlaczego bo był nieuzdrowiony wewnętrznie. Na zewnątrz był silny i mądry, ale to nie wszystko by zdobyć „świat” dla Boga. Przez czterdzieści lat borykał się po pustyni, aż w końcu uzdrowiony wraca naznaczony symbolicznym znakiem uzdrowienia – laską – i wszelką mocą i zdobywa „świat” dla Boga, posiada największy na świecie „Kościół”.

Święty Paweł, wykształcony, nawrócony od razu cieszy się niesamowitą gorliwością, a jednak Jezus dopuszcza trudności, jakie na niego spadają i prowadzi go na miejsce odosobnione do Tarasu, by tam przeze pewien czas uleczyć jego rany spowodowane prześladowaniem Kościoła i znakiem tego wewnętrznego uzdrowienia jest niesamowita łaska poznania tajemnicy Chrystusa, której doświadczył bez specjalnej ingerencji czynnika ludzkiego. I tak przygotowany wraca do Wspólnoty w Antiochii, gdzie uznając jej zwierzchnictwo mógł dostać z tej „Bożej Zbrojowni” należny mu płaszcz Apostoła Narodów i dopiero wtedy mógł pozyskiwać świat dla Pana..

Dlaczego tak chętnie jeździmy na stadiony, gdzie Jezus uzdrawia? Bo chcemy podkreślić pierwszy stopień Bożego błogosławieństwa. Lubimy jak ktoś nauczy nas wielbić Boga. Lubimy podziwiać wspaniałe indywidualne służby wielkich ludzi w dzisiejszym świecie. Kupujemy książki. Czasem świadomie myślimy o drugim etapie..

Największy z proroków, Eliasz, dlatego nim jest, bo miał małą grupę uczniów i powiedział, że pełne oczyszczenie narodu będzie miało miejsce, gdy każdy wstąpi do małej grupy i to do końca życia. Co za dary, które posiadał. Chciał przekazać swoje namaszczenie Elizeuszowi. W znaku tego symbolicznego płaszcza widzimy całą istotę siły i piękna nie tylko pojedynczego charyzmatycznego przywódcy, Eliasza, ale i zasadę przekazania charyzmatu, a nie zatrzymania go dla siebie, czyli zrozumiał, że ma mieć doskonałą relację do swojego ucznia.
A z drugiej strony, powstaje pytanie kto może otrzymać płaszcz Eliasza? Ten kto jest gotowy, kto idzie za Eliaszem aż do śmierci i nie interesują go plotki, kto jest wewnętrznie uzdrowiony jak Elizeusz. Elizeusz natomiast nie mógł przekazać płaszcza Gechaziemu, bo on nie był uzdrowiony wewnętrznie. Bóg umieścił płaszcz Elizeusza w „zbrojowni” Pisma św. i tylko możemy o tym czytać, ale nie może dana osoba mieć takiego namaszczenia, bo nie jest gotowa. Dlatego w Piśmie św. mamy wiele takich płaszczy. Pozostaniemy przy pytaniu, czy Kościół jest gotowy wyjąć z „Bożej Zbrojowni wszystkie te płaszcze”, które Jezus zostawił Kościołowi ?
Gdy mamy zewangelizowany naród to przecież służba pełna Kościoła dopiero się wynurza, wynurzają się zaledwie niektóre działania Chrystusa. Pamiętamy, że Paweł napisał: „Kto mówi językami samego siebie buduje” 1 Kor 14, 4. Właśnie ten dar może najszybciej zaprowadzić cię do uzdrowienia wnętrza. I dzisiaj niejeden uczeń „Elizeusza, taki Gehazi” nie jest gotowy do przyjęcia szaty.
Dlatego Szaty całego Kościoła Bóg umieścił w zbrojowni. Jezus umieścił szatę Kościoła w Piśmie św., nie tylko w Nowym Testamencie, ale i w życiu Kościoła i jego nauczaniu w nauczaniu Soboru Watykańskiego II. I ta zbrojownia zostanie otworzona.
1. Czy sobie wyobrażasz jak te namaszczenia zstąpią na Kościół.
2. Bóg zostawił te namaszczenia na czasy ostateczne.
3. Kościół będzie miał więcej niż dosyć, by wziąć świat..

Bóg da nam Ducha, by zabrać płaszcz, który On przygotował dla Twojego życia.
Jezus „pracował już na to”, umierając na krzyżu jak Eliasz dla Elizeusza, jak Eliasz dla 7000 /zob. 1 Krl 19, 18./jak Mojżesz dla 70.

Potrzebujesz jednego, by Jezus zmienił twoje życie.

Jezus przygotował płaszcz dla ciebie, tylko nie wiesz jak być gotowy, by wejść w jego posiadanie, by wejść do „Zbrojowni” jaką jest Pismo św. Tuż, zaraz za rogiem jest Twój cud. Gdzie jest Kościół który będzie miał wpływ na świat? Gdzie jest Kościół, który ma wpływ na zgubionych?.

Czas byś przez uzdrowienie jak Elizeusz szedł za Eliaszem pod następującymi warunkami:
1. wybierając go na 100 %,
2. idąc za nim,
3. nie bezkrytycznie, zwracając uwagę, gdy coś powie złego, czy się pomyli. Gdy dana osoba już to powiedziała i wysłuchała Animatora i nic się nie zmieniło, dobrze idzie dalej, wie, że może swobodnie powiedzieć swoje zdanie.
4. Ale dalej idzie bez szemrania i bez słuchania narzekań na pasterza,
5. oraz trwa przy pasterzu aż do końca jego życia mając wzrok utkwiony w niebo /zob. 2 Krl cały rozdział drugi/.

Ten co nie idzie za pasterzem na 100 % nie uznał jego „płaszcza” dlatego nie otrzyma też własnego „płaszcza” ze zbrojowni Słowa Bożego. Dalej cała wspólnota otrzyma poszczególne płaszcze uznając namaszczenie pasterza. Wtedy otwarta będzie „Zbrojownia Pisma św.” i Kościół będzie zdobywał świat, bo każdy będzie przyodziany właściwie w niepowtarzalną „swoją zbroję”, w niepowtarzalny „swój płaszcz”.

Nic się nie stanie jak będziesz słuchał złe rzeczy o Kościele, będziesz niezdolny do zdobycia świata.

Drogi/a/, myśmy jeszcze nie widzieli Kościoła, który zdobywa, widzimy wybitne jednostki oraz widzimy nienawrócone jednostki, niemogące posiąść świata. Będziesz namaszczać świat, gdy sam przyjmiesz namaszczenie bezwarunkowo, które będzie spływać na ciebie przez pasterza, bez szemrania. Stąd Jezus powiedział i do Ciebie: „idź, pokaż się kapłanowi…” Jezus dobrze wiedział, jacy oni są, ale po co dyskutować nad tym kto lepszy a kto gorszy. Przecież miedzy dwoma osobami w konkurencji zwanej grzesznością jest zawsze remis. Ty masz 7 i on ma 7. A więc nie ma sensu zajmowania się swoim trądem. Trzeba iść i czynić to samo co oczyszczony. Masz ogłaszać jaka przemiana zaszła w tobie, że już nie ma trądu ani w tobie, ani i nikogo. I tutaj musimy zauważyć pewna syntezę proroczą, o której mówi całe to rozważanie o niesłuchaniu plotek, a zarazem ostatnie zdanie z dzisiejszych czytań. Tym razem ono jest najważniejsze dla dzisiejszego Kościoła, dla Nowej Ewangelizacji w twojej parafii, a brzmi następująco: „Ludzie zewsząd schodzili się do Niego”. Pyta się ciebie, do kogo ludzie się schodzili? Powiesz do Jezusa, tak, ale do Jezusa naszych czasów, czyli do kapłana, do twojego księdza. To jest ewangelizacja, to jest nasza radość owoc oczyszczenia..

1. Jezus zmień moje życie … Mój sposób chodzenia … Nie chcę bazować tylko na mocy posługi … Nie chcę być jak Jakub, żyjący czasem dobrze a czasem źle …

2. Zmień moją mowę … Nie chcę mieć dwóch sposobów życia …

3. Lecz jeden, by zmienić świat …

a. Ja chcę uzdrowienia wewnętrznego … Niech zmieni się moje życie …

b. Niech mój płaszcz spadnie … Módl się tak, jakby jutro nie istniało …

c. Całym sercem … Chcę z pasterzem nadawać na tej samej „częstotliwości” …

d. Daj nam ludzi tego samego Ducha … Którzy poniosą ten sam plan …

e. Bo słyszymy o tak wielu rzeczach … Jezus, ludzie będą biegli do nas gdy usłyszą „jeden nasz głos” … Jezu przyprowadź ich do nas z daleka …

f. Ja, z nową miarą autorytetu, stoję przy moim pasterzu … Będę mówił te same „rzeczy” co on … Chcę być jak dziecko, które zna swoje Boże powołanie bardzo wcześnie.