Stoi przed nami pytanie: w jaki sposób pomóc młodym uczestnikom wejść do Domowego Kręgu Biblijnego?

Wyjdę od Ewangelii wg św. Marka r. 10, w. 17 – 22. Jest tam powiedziane, że przyszedł do Jezusa bogaty młodzieniec i spytał Go: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? Jezus mu podpowiada, że znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż …. Wtedy Jezus spojrzał na niego z miłością; bo nie wymienił żadnego z tych pierwszych trzech przykazań, które mówią o relacji do Boga.
Wiara kojarzyła się mu z moralnością, normującą postawy do innych ludzi. Przedziwna jest to wiara, w której nie pada słowo Bóg. Z tej wypowiedzi widać, że nie miał on doświadczenia Boga. Jezus proponuje mu wiarę przeżywaną jako relację miłości. Zaprosił go do relacji: „choć za mną”. Jezus proponuje mu relację, która jest spotkaniem, a następnie po spotkaniu proponuje trwanie w tym spotkaniu w postaci relacji do Boga i do braci.
Czyli wychodzimy od człowieka, który może masz tę samą trudność, bo o moralności łatwo nam mówić. Ale jak ktoś się spyta młodego czy masz doświadczenie spotkania z Jezusem, to wielu ma kłopot. I właśnie o tym powiemy jak doprowadzić do spotkania z żywym Jezusem a potem jak pomóc w decyzji wejścia do Domowego kręgu biblijnego/odtąd skrót DKB/

Sposób
To sprowadzenie brata z powrotem do komunii z Jezusem dokonuje się głównie za pomocą Słowa. Poprzedza Go cierpliwe okazywanie miłosierdzia młodemu, który przychodzi np. na Mszę św. Widzi go wspólnota i ona robię wszystko, aby problem brata stał się problemem każdego we wspólnocie. Nikt nie może być zwolniony z tej posługi miłosierdzia. Brat musi być chciany i kochany przez wszystkich. Za niego się modli i pości.
Głosi żywego Chrystusa wspólnota na czele z księdzem, lub ewangelizatorem, która już z tym nie ma problemu. Ona jest zawsze trochę wyżej, w tym przypadku ma doświadczenie spotkania i zarazem prowadzi DKB. Dzięki temu świadectwu mogą wspólnie zachęcać do spotkania z Chrystusem i zarazem do DKB, o czym mówi JP II /zob. RM 46/.

Jak zacząć?

Od dwóch warunków: Pierwszy. Od księdza, który sam będzie to robił pod kierunkiem doświadczonego księdza, lub animatora.

Drugi. Od stałego zapraszania  wypływającego z nieustannej wiary w moc kerygmatu wyrażanej przez stałe zapraszanie do przyjęcia Jezusa i zarazem do DKB.

Najlepiej jak ksiądz, albo ktoś z duchowym autorytetem zaczyna ten proces i jest przekonany, że docelowo będzie zwyczajnym znakiem żywej czyli misyjnej parafii.
Bo w metodologii ewangelizacji jest powiedziane, że  przekonany przekona nieprzekonanego, albo lepiej, Jan w swojej ewangelii mówi: „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”/zob. J 13, 35./ Czyli ten młody pod ołtarzem będzie tak samo czuł, że spotkam żywego Jezusa i że potrzeba przyjść na DKB jak ten kto do niego z ambony mówi. Tak będą wzajemnie się miłowali, czyli czuli się na razie w tych dwóch rzeczywistościach jedno.

Zwiastowanie Kerygmatu

Ksiądz wygłasza Słowo przy każdej okazji, każdy moment jest dobry, byle treść kerygmatu zawierała sześć punktów.

Mały sprawdzian czy mamy w sercu Kerygmat

Przez obserwację reakcji młodych na Słowo uformowane na kształt Kerygmatu będziemy wiedzieć, czy jesteśmy chrześcijaninami przez 5 min., czy 50 lat, bo nigdy nie będzie dla nas nudnym to głoszenie Kerygmatu, albo nie będziemy się nudzić gdy ktoś będzie nam go głosić.

Kto nie jak ważny jest Kerygmat to mówi, że Kurs Filip, to takie bla bla bla …. Tam gdzie się go robi, możesz usłyszeć reakcję: to są takie elementarne prawdy, a my musimy wyjść jeszcze wyżej i wyżej ….

Po wygłoszeniu homilii, katechezy w szkole itp. zapraszamy do podejścia do przodu kościoła, czy placu, czy podium na którym stoi ołtarz. Prosimy, by podeszli do modlitwy o Ducha Świętego dla nich. Bardzo świeże doświadczenie jakie mam z ewangelizacji na 7 Stadionach przekonuje i Ciebie, do czegoś podobnego. Masz np. 12.000 ludzi, wygłosiłem nauczanie i mówię po nim, że Jezus jest gotowy do komunii z Wami?

Dajmy sobie teraz minutę ciszy, żeby się zapytać czy w nas jest taka dyspozycja – podgrywa muzyka … A jakie pragnienie jedności jest w Was? Powtarzam: On jest gotów. Po tej minucie ciszy modliłem się spontanicznie prosząc Jezusa, żeby każdy mógł GO wybrać tak, jak się czuje przez Niego wybrany. Żeby Go kochać tak jak ja się czuję przez Niego kochany. Osoba ma powiedzieć: chcę takiej jedności z Tobą Jezu.

Będzie miał komunię świętą w wymiarze duchowym. To można zrobić wszędzie, to można zrobić w każdym zgromadzeniu liturgicznym np. na zakończenie rekolekcji. Bo na tym polega reewangelizacja wierzącej młodzieży. Nie wszyscy podeszli/nigdy Ci wszyscy nie przyjdą/. Widziałem tych, którzy się nie przełamali, bo to nie jest proste. Chyba, że jest motyw, chyba, że się w kimś rozbudziło pragnienie. Dalej mówię modląc się: Jezus do was wtedy podszedł, zwłaszcza do was i wam opatrywał te rany, które was zatrzymały przed wyjściem.

Wybór

To jest rzeczywisty wybór Chrystusa jako Pana Zbawiciela. Wybór, który jest odpowiedzią na to, że jestem wybrany, że to można zrobić w każdym miejscu. Dobrze, że mamy w wielu miejscach pełne kościoły na eucharystiach. Jest pytanie czy my tak osobiście do nich docieramy? Ale nie chodzi o to, żeby się przerzucać liczbami. Chodzi o to, że niezależnie od tego ilu jest ludzi na Eucharystii, czy na jakimkolwiek dużym wydarzeniu ewangelizacyjnym, to pytanie jest istotne: jak dojść z nimi do tego wymiaru osobistego.

Ważne jest to, żeby szukać takich momentów i pokazywać ludziom takie sposoby właśnie wchodzenia w osobistą relacja z Jezusem. Wszystko wcześniej jest preewangelizacją. Tych, którzy zostali, prosimy, by powiedzieli małe świadectwo związane z ich uczestnictwem we Mszy św., czy innym spotkaniu. To bardzo otwiera innych na żywą obecność Chrystusa. Zbieramy ich imiona i numery telefonów. W końcu zachęcamy by trwali w tym duchowym doświadczeniu przychodząc na DKB w salce, albo w domu u kogoś. I dlatego dajemy im wydrukowaną ulotkę z adresem datą i godziną spotkania.

Ks. Jan Kruczyński, dnia 7 stycznia 2024, w Niedzielę Chrztu Pańskiego