ROK C – 1 NIEDZIELA ADWENTU – DNIA 2 GRUDNIA 2012

Czytania:
Jer 33, 14 – 16. 1.
Tes 3,12 – 4,2.
Łk 21, 25 -28. 34 – 36.

 

Z dzisiejszych krótkich, ale głębokich czytań wybierzmy jedno krótkie zdanie z Ewangelii: „Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”.

Być może należałoby oczyścić adwent z „wielkopostnych narośli”, które zasłaniają jego istotne aspekty: radosne oczekiwanie, nadzieję i spokój. Powiedziałbym jednak, że fundamentalną postawą chrześcijanina w tym okresie jest postawa pragnienia. Mesjasz przyszedł na ziemię, ale najpierw pozwolił, aby ludzie przez wieki pragnęli Jego przyjścia.

Paradoks

Paradoks adwentu polega na tym, że chociaż przyjście „Tego, Który ma przyjść” wydarzyło się już w dziejach, to jednak w liturgii adwentowej przedstawiane jest nam jako wydarzenie przyszłe. Ma to nam przypomnieć, że nasza zadanie polega na ponownym i stałym przyjmowaniu Jezusa jako Pana tam gdzie On jest czyli w Słowie i Sakramencie. Przyjmując Go bez ustanku mamy szansę wzrastania. Oczekiwanie i przyjmowanie Go mocą Ducha Świętego to zadanie na całe życie. Pomaga nam w tym Duch Święty, Który nieustannie jest tym, który zaprasza głębiej do naszego wnętrza Tego, Który przychodzi i wzrasta w nas ,,w latach w mądrości u Boga i u ludzi”. Po bożemu, Jezus raz na zawsze przyszedł i umarł, ale On powiedział: to czyńcie na moją pamiątkę, to znaczy, że po ludzku potrzebujemy to nieustannie powtarzać i pogłębiać nasz związek z Panem, Który jest Ten sam teraz i na wieki, ale z naszego punktu widzenia jest ciągle inny i inaczej nam się będzie objawiał w tym roku, który zaczynamy.

Jezus

Jezus jest Osobą oczekiwaną. On nadal oczekuje na przyjęcie Go, na to że w nowy sposób otworzymy się na nią i że zrobimy dla Niego więcej miejsca w naszym sercu. Teraz chrześcijanin mówi o sobie samym, że ma się narodzić i że Jezus na niego ciągle czeka i ociąga się z przyjściem do Ciebie. Oczekiwać i przyjmować znaczy zgodzić się na radykalny projekt przemiany, który nazywa się duchowym i materialnym wzrostem.

Katolik nie oczekuje na to przyjęcie Jezusa ze strachem, bo teraz Jezus przychodzi jako pełen miłosierdzia i tych przyjęć oby było jak najwięcej i by one były owocne. Nie należy ich mieszać z jednym przyjściem, z przyjściem jako sędziego na końcu czasów. I to przyjęcie codzienne w Słowie i Sakramencie sprawi, że ten Jego ,,Dzień” nie będzie dla nas straszny.

Chodzi o to, by przeżyć dzisiejszą Eucharystię jako moment decyzji. Bo Pan oczekuje, abyś podjął mocną decyzję przyjęcia Go do swego życia adwentowych ciemności. On przecież znosi wszelki dystans, bo On wie, że to nam jest ciężko przyjąć Go z większym sercem i to my nie chcemy ruszyć się z miejsca i wybiec mu na spotkanie. Amen.

 

Ks. Jan Kruczyński